ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Δε δέχουμαι τα σύνορα,

 δε με χωρούν τα φαινόμενα, 

πνίγουμαι! 

Την αγωνία τούτη βαθιά, αιματερά να τη ζήσεις,

 είναι το δεύτερο χρέος.

Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει· 

μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, 

πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 

O νους: "Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; 

Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων

 χρέος μας ν΄ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου."

Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, 

ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: 

"Όχι! Όχι! 

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! 

Να σπας τα σύνορα! 

Ν΄ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου!

 Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!"
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! 

Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Ρωτώ, ξαναρωτώ χτυπώντας το χάος:

 Ποιος μας φυτεύει στη γης ετούτη

 χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; 

Ποιος μας ξεριζώνει από τη γης ετούτη 

χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;

Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο 

από λάσπη κι ονείρατα. 

Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται 

όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.

Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν,

 ν΄ ανοίξω τα μάτια μου και να τις δω.

 Αλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου.

Από την "Ασκητική" 

του Νικολάου Καζαντζάκη

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ  ΝΙΚΟΥ  ΚΑΖΑΝΤΑΚΗ. ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ , ΤΑΞΙΔΕΨΕ, ΓΝΩΡΙΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ,ΕΝΕΣΚΥΨΕ  ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΠΟΦΑΝΘΗΚΕ..........