ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΥΚΗΝΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

1.      Πού και πότε εμφανίστηκε ο μυκηναϊκός πολιτισμός, ο πρώτος μεγάλος ελληνικός πολιτισμός και γιατί ονομάστηκε έτσι;

2        α. Γιατί η ανάγνωση της γραμμικής Β’ γραφής επικύρωσε την ελληνικότητα του μυκηναϊκού πολιτισμού;

            β. Τι είδους πληροφορίες μας δίνουν οι πινακίδες της γραμμικής β’ γραφής;

3. Συμπληρώστε τα κενά στο παρακάτω κείμενο

  α. ΜΕΓΑΡΟ:  Επίκεντρο των …………………………………. δραστηριοτήτων.

β. Ο ηγεμόνας κάθε ανακτόρου - ………………………………- διαχειριζόταν τον πλούτο της περιοχής την οποία εξουσίαζε.

γ. Ασχολίες – επαγγελματικές ομάδες

δ. ………………………………… - κτηνοτρόφοι (οι περισσότεροι)

ε. ειδικευμένοι τεχνίτες (κεραμουργοί, ξυλουργοί, ναυπηγοί, χαλκουργοί, χρυσοχόοι, αρωματοποιοί, γιατροί κ.ά.) (μεγάλη ομάδα )

στ. έμποροι και ……………………… (σημαντική ομάδα) 

5. Συμπληρώστε τα κενά στο παρακάτω κείμενο

Η παρακμή και η κατάρρευση του μηκηναϊκού κόσμου

α .. ………………………….. λόγοι

Οι καταστροφές των παράκτιων περιοχών της Εγγύς Ανατολής περιόρισαν και στο τέλος τερμάτισαν τις ………………………. επαφές, που ήταν ζωτικής σημασίας για τους Μυκηναίους. Η απώλεια των αγορών της Ανατολής φαίνεται ότι κλόνισε την οικονομία των ανακτόρων και συνέβαλε βαθμιαία αλλά σταθερά στη ………………….. του μυκηναϊκού κόσμου.

β . ……………………………….. λόγοι

Εσωτερικές διενέξεις, δυναστικές έριδες και ………………………… ανάμεσα στα ………………………………… κέντρα.

6. Μελετώντας το παρακάτω παράθεμα (πηγή) και αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις να απαντήσετε το ερώτημα:

Τι είδους πληροφορίες μάς δίνουν οι πινακίδες της γραμμικής β’ γραφής;

 Οι πινακίδες της γραμμικής Β'

 Έχουμε λοιπόν κάποιους σωρούς από πηλό, που καταρχήν δε μας υπόσχονται τίποτα· τους κάνει πολύτιμους όμως το γεγονός ότι συνιστούν μιαν ολότελα καινούργια πηγή αδιάβλητης πληροφόρησης για τον αρχαιότατο ελληνικό πολιτισμό - που άλλη πηγή γνώσης μας γι' αυτόν είναι η αρχαιολογία και οι συγκεχυμένες παραδόσεις που μας μεταβίβασαν οι κλασικοί χρόνοι. Είναι βέβαια λυπηρό που οι πινακίδες δε μας λένε τίποτε για την ιστορία των ανθρώπων που τις έγραψαν, ούτε για τη σκέψη τους. Κι όμως, μερικοί από μας θα εκπλαγούν ίσως όταν ανακαλύψουν πόσα συμπεράσματα μπορούμε να αντλήσουμε απ' αυτές. Οι Μυκηναίοι δεν το θεώρησαν απαραίτητο να διασώσουν ούτε την ιστορία τους ούτε τη διπλωματική τους αλληλογραφία. Μας άφησαν όμως τουλάχιστον καταγραφές από τη διοίκηση των βασιλείων τους και από τη λειτουργία ορισμένων τομέων της οικονομίας τους. Εκτός από τις πινακίδες έχουμε και μερικές επιγραφές στη Γραμμική Γραφή Β', που περιλαμβάνονται στη ζωγραφική διακόσμηση αγγείων. Τέτοια αγγεία έχουν ανακαλυφθεί σε διάφορες τοποθεσίες, κι εξακολουθούν να ανακαλύπτονται ολοένα περισσότερα.

 J. Chadwick, Ο Μυκηναϊκός κόσμος, μετ. Κ.Ν. Πετρόπουλος, εκδ. Gutenberg, σ. 29-30.

7. Μελετώντας το παρακάτω παράθεμα (πηγή) και αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις να υποστηρίξετε ή να απορρίψετε την άποψη: Η οικονομική ανάπτυξη και επαγγελματική οργάνωση των Μυκηναίων ήταν στοιχειώδης και ο καταμερισμός εργασίας δεν είχε εξελιχθεί ιδιαίτερα.

 Τα επαγγέλματα και οι ειδικευμένοι τεχνίτες μέσα από τις πινακίδες της γραμμικής Β΄ γραφής
 Το πλήθος των επαγγελματικών ειδικοτήτων που κατονομάζονται στους καταλόγους [των πήλινων πινακίδων της γραμμικής Β’] προϋποθέτει εντυπωσιακά προχωρημένο καταμερισμό της εργασίας. Έχει περάσει πια η στοιχειώδης βαθμίδα του πολιτισμού όπου ο καθένας μπορούσε διαδοχικά να κάνει το γεωργό, το χτίστη, τον ξυλουργό ή ό,τι άλλο. Τώρα πηγαίνει και βρίσκει τον ειδικό γι' αυτό που κάθε φορά χρειάζεται: από ένα συνηθισμένο κύπελλο ως το πολυτελέστερο έπιπλο με ην πολύτιμη ένθετη διακόσμηση. Από τη στιγμή που βλέπουμε ότι ανάμεσα στα επαγγέλματα υπήρχε και ο κυανουργός [ku-wa-no-wo-ko: κυανουργός], ο «τεχνίτης λαζουρίτη* λίθου [του κυάνου] ή γυάλινων απομιμήσεών του», συμπεραίνουμε ασυνήθιστο επίπεδο πολυτέλειας, αφού τέτοιο επάγγελμα με κανένα άλμα της φαντασίας μας δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναγκαίο. Κι ίσως έχει κάποια σημασία ότι ήταν γνωστό μόνο στις Μυκήνες. Για μας είναι ένα πρόβλημα ότι πολλές από τις μυκηναϊκές ονομασίες επαγγελμάτων δε διασώθηκαν στην ελληνική των κλασικών χρόνων, και γι' αυτό μας είναι αδύνατο να τις ερμηνεύσουμε.

J. Chadwick, ό.π.. σ. 152.