ΜΟΛΥΒΟΣ-ΕΛΥΤΗΣ

ΜΟΛΥΒΟΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΤΟΥΣ  ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΕΣ  ΜΟΥ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΟΜΑΔΑ  ΤΟΥ  Β  ΕΠΙΠΕΔΟΥ   ΓΙΑ  ΟΣΑ  ΕΜΑΘΑ!!!!!!!!

ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ

1. Άνω τελεία (·)

Χωρίζει ομάδες προτάσεων.

Πριν από πρόταση που επεξηγεί ή έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενή της.

Μετά την άνω τελεία αρχίζουμε με μικρό γράμμα                                                            2   

2.Ερωτηματικό (;)

Στο τέλος ερωτηματικής φράσης.

Δε σημειώνεται στην πλάγια ερώτηση.

Σε χωριστές ερωτήσεις, σημειώνεται ερωτηματικό στην καθεμιά.

Μέσα σε παρένθεση (;) δείχνει ειρωνία, αμφιβολία.

3. Θαυμαστικό (!)

Στο τέλος της πρότασης που εκφράζει θαυμασμό.

Μέσα στην πρόταση μετά από επιφωνηματική φράση.

Μέσα σε παρένθεση για να δείξει απορία.

Μέσα στα εισαγωγικά όταν ανήκει στα λόγια που περικλείονται.

Το ερωτηματικό και το θαυμαστικό έχουν λογική και συναισθηματική αξία. Μετά το ερωτηματικό ή το θαυμαστικό αρχίζουμε με κεφαλαίο, εκτός αν η συνέχεια συνδέεται άμεσα με τα προηγούμενα («Πού είσαι;» ρώτησε ξαφνικά).

4. Άνω και κάτω τελεία (:)

Χρησιμοποιείται για να εισάγει ευθύ λόγο ή κατάλογο πραγμάτων.

Έπειτα από πρόταση που αναφέρει γνωμικό ή παροιμία.

Η λέξη που ακολουθεί τη διπλή τελεία γράφεται με κεφαλαίο, όταν η διπλή τελεία έχει θέση τελείας, (με μικρό, όταν η φράση που περιέχεται σε εισαγωγικά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πρότασης).

5. Παρένθεση (())

Απομονώνει λέξη ή φράση που συμπληρώνει το νόημα, αλλά μπορεί και να παραληφθεί.

Αναφέρονται οι παραπομπές.

Αν το κείμενο μέσα στην παρένθεση αρχίζει με κεφαλαίο, η τελεία μπαίνει πριν κλείσει η παρένθεση.

6. Αγκύλες ([])

Χρησιμοποιούνται όταν θέλουμε να βάλουμε νέα παρένθεση μέσα σε παρένθεση.

7. Αποσιωπητικά (...)

Είναι πάντοτε τρεις (και όχι περισσότερες) τελείες.

Δηλώνουν ατελή πρόταση.

Χρησιμοποιούνται όταν αναμένεται να ξαφνιαστεί ο αναγνώστης.

8. Παύλα (―) μεγαλύτερη από το ενωτικό (-)

Εισάγει αλλαγή προσώπου σε διάλογο.

Δείχνει μεγαλύτερη αντίθεση προηγούμενων και επόμενων.

Δείχνει απότομη αλλαγή, ανακολουθία στη φράση.

Ύστερα από τελεία για μεγαλύτερο σταμάτημα.

Για να υποδηλωθεί ότι η φράση έμεινα ατέλειωτη, όπως με τα αποσιωπητικά.

9. Διπλή παύλα

Εξηγεί ή συμπληρώνει τα λεγόμενα, όταν θεωρείται τόσο σημαντική, ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρένθεση, ενώ το κλείσιμό της σε κόμματα θα δημιουργούσε ασάφεια.

Πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ παύλας και ενωτικού.

10. Εισαγωγικά («»)

Λόγοι τρίτων που αναφέρονται όπως ειπώθηκαν.

Ρητά, φράσεις, κ.λ.π. που δεν ανήκουν στη συνηθισμένη γλώσσα.

Τίτλοι βιβλίων, εφημερίδων, πλοίων, κ.λ.π.

ΜΕΤΡΟ-ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ

ΜΕΤΡΟ-ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ

Το ποίημα ξεχωρίζει απ' τον πεζό λόγο . Βασικά στοιχεία έχει το στίχο , το ρυθμό , και το μέτρο .
Σ τ ί χ ο ς είναι μιά σειρά από συλλαβές που έχουν ένα ρυθμό . Κάθε ποίημα έχει δικό του αριθμό στίχων .
Μ έ τ ρ ο είναι το ταίριασμα των τονισμένων και άτονων συλλαβών γιά ένα ρυθμικό αποτέλεσμα .
Τ ό ν ο ς είναι το δυνάμωμα της φωνής στις ανάλογες συλλαβές , έτσι που να μη χάνεται η αρμονία του στίχου . Χωρίς τόνο δεν έχουμε ρυθμό . Ο ρυθμός δεν μένει πάντα ο ίδιος αλλά αλλάζει .
Μ Ε Τ Ρ Α : Τα μέτρα είναι πέντε : ι α μ β ι κ ό , τ ρ ο χ α ι κ ό , α ν α π α ι σ τ ι - κ ό , δ α κ τ υ λ ι κ ό και μ ε σ ο τ ο ν ι κ ό . Χωρίζονταισε δισύλλαβα και τρισύλλαβα . Δισύλλαβα είναι το ιαμβικό και το τροχαικό μέτρο . Τρισύλλαβα το αναπαιστικό , το δακτυλικό , και το μεσοτονικό μέτρο .
Το ι α μ β ι κ ό μέτρο γίνεται από δύο συλλαβές με τονισμένη τη δεύτερη . Η τονισμένη συλλαβή σημειώνεται με τη γραμμή ( -) και λογαριάζεται μακρά , η άτονη με τη γραμμή σχεδόν ημικυκλίου , σαν το καπελάκι που βάζαμε πάνω απ' τα κλάσματα όταν τα κάναμε ομώνυμα , ο Η/Υ όμως δεν έχει κάτι παρόμοιο , γι΄αυτό θα βάζουμε το υ , κάπως έτσι ( υ ) και λογαριάζεται βραχεία .
Ιαμβικό μέτρο : καλός , καιρός , μικρό , παιδί .
Σημειώνεται έτσι : κα λός , και ρός , μι κ ρό , παι δί .
υ - υ - υ - υ -
Το Τ ρ ο χ α ι κ ό μέτρο γίνεται από δύο συλλαβές με τονισμένη την πρώτη . Π.χ . ξέ ρω
έ λα , τώ ρα , πά λι , - υ
- υ - υ - υ
Το α ν α π α ι σ τ ι κ ό μέτρο γίνεται από τρεις συλλαβές με τονισμένη την τελευταία συλλαβή . Π.χ. τραγουδώ , γελαστός , φωτεινός , ουρανός . Σημειώνεται έτσι :
τρα γου δώ , γε λα στος , φω τει νός , ου ρα νός .
υ υ - υ υ - υ υ - υ υ -
Το δ α κ τ υ λ ι κ ό μέτρο γίνεται από τρεις συλλαβές με τονισμένη την πρώτη .
Π.χ : φώ να ξε , δά κρυ σε , σή με ρα , πή γα με
- υ υ - υ υ - υ υ - υ υ
Το μ ε σ ο τ ο ν ι κ ό μέτρο γίνεται από τρεις συλλαβές με τονισμένη τη μεσαία .
Π.χ. τριγύρω , κοιτούσα , λουλούδι , κρατούσα .
Σημειώνεται έτσι : τρι γύ ρω , κοι τού σα , λου λού δι , κρα τού σα .
υ - υ υ - υ υ - υ υ - υ
Ιαμβικό μέτρο : υ - . Άτονη συλλαβή , τονισμένη .
Τροχαικό μέτρο : - υ . Τονισμένη συλλαβή , άτονη .
Αναπαιστικό μέτρο : υ υ - . Δύο άτονες , μία τονισμένη .
Δακτυλικό μέτρο : - υ υ . Τονισμένη , δύο άτονες .
Μεσοτονικό μέτρο : υ - υ . Άτονη , τονισμένη , άτονη .

   Το μεσοτονικό μέτρο λέγεται και μεσότονο η στίχος αμφίβραχυς . Το κάθε ποίημα έχει το δικό του μέτρο και γίνεται από ορισμένους στίχους . Ο στίχος είναι μιά σειρά με ορισμένα μέτρα , γίνεται από συλλαβές που μπορούν να φτάσουν τις δεκαπέντε .
   Δύο η περισσότεροι στίχοι , μας κάνουν μιά σ τ ρ ο φ ή , έτσι έχουμε στροφές με δίδτιχα , με τρίστιχα , τετράστιχα κλπ . Συνηθισμένες στροφές είναι τα τετράστιχα .
Στροφή με δύο στίχους , δίστιχο .
Ξανά μας ήρθαν τα πουλιά
μες στην παλιά τους τη φωλιά .
Στροφή με τέσσερις στίχους , τετράστιχο .
Η βρύση πέρα
που μουρμουρίζει
μέρα και νύχτα
μας νανουρίζει .
   Το παραπάνω δίστιχο και τετράστιχο , έχουν ιαμβικό μέτρο γιατί τονίζεται κάθε δεύτερη συλλαβή τους . Το δίστιχο έχει ιαμβικό μέτρο , είναι οχτασύλλαβο , γιατί κάθε στίχος έχει οχτώ συλλαβές και οξύτονο γιατί τονίζεται στην τελευταία συλλαβή . Το τετράστιχο έχει ιαμβικό μέτρο , είναι πεντασύλλαβο , γιατί κάθε στίχος έχει πέντε συλλαβές και παροξύτονο γιατί τονίζεται η παραλήγουσα . Γιά τον τονισμό κοιτάμε ττην τελευταία λέξη του στίχου .
Παράδειγμα . 1 . Ιαμβικό μέτρο . υ - . Κοπά/δι θα/πετά/ξουν χε/λιδό/νια .
   Ο στίχος έχει έξι μέτρα , πέντε ολόκληρα και το τελευταίο λειψό . Κάθε μέτρο έχει δύο συλλαβές και το τελευταίο λειψό . Κάθε μέτρο έχει δύο συλλαβές και τονίζεται δυνατά η δεύτερη συλλαβή , ανεξάρτητα αν έχει τόνο η όχι .
Κο πά - πρώτο μέτρο
δι θά - δεύτερο μέτρο
πε τά - τρίτο μέτρο
ξουν χε - τέταρτο μέτρο
λι δό - πέμτο μέτρο
νια - έκτο μέτρο λειψό .
2 - Τροχαικό μέτρο . - υ . Παράδειγμα : Τώρα / σβήνουν / τ' άστρα / πέρα .
   Ο στίχος έχει τέσσερα μέτρα ολόκληρα και είναι οχτασύλλαβος , παροξύτονος . Το κάθε μέτρο έχει δυό συλλαβές και τονίζεται η πρώτη . Τροχαικό μέτρο :
τώρα - πρώτο μέτρο
σβήνουν - δεύτερο μέτρο
τάστρα - τρίτο μέτρο
πέρα - τέταρτο μέτρο
3 - Αναπαιστικό μέτρο . υ υ - . Παράδειγμα : Της τιμής / η πατρί / δα τρανή
   Ο στίχος έχει τρία μέτρα ολόκληρα . Κάθε μέτρο έχει τρεις συλλαβές και τονίζεται η τρίτη . Είναι εννεασύλλαβος οξύτονος . Αναπαιστικό μέτρο :
Της τι μής - πρώτο μέτρο
η πα τρί - δεύτερο μέτρο
δα τρα νή - τρίτο μέτρο .

4 . ΔΑΚΤΥΛΙΚΟ ΜΕΤΡΟ . - υ υ . Παράδειγμα : Γύρω μας /κλαίγανε / άμοιρες / μάνες .
Ο στίχος έχει τέσσερα μέτρα . Τα τρία είναι ολόκληρα , το τέταρτο λειψό . Κάθε μέτρο έχει τρεις συλλαβές και τονίζεται η πρώτη . Είναι εντεκασύλλαβος στίχος παροξύτονος . Δακτυλικό μέτρο :
Γύ ρω μας - πρώτο μέτρο
κλαί γα νε - δεύτερο μέτρο
ά μοι ρες - τρίτο μέτρο
μά νες - τέταρτο μέτρο λειψό .
5 .ΜΕΣΟΤΟΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ . υ - υ .
Παράδειγμα : Τραγούδι / δεν ειπες / απόψε / παιδί μου /
Ο στίχος έχει τέσσερα μέτρα ολόκληρα . Το κάθε μέτρο έχει τρεις συλλαβές και τονίζεται η μεσαία . Είναι δωδεκασύλλαβος παροξύτονος . Μεσοτονικό μέτρο :
Τρα γού δι - πρώτο μέτρο
δεν εί πες - δεύτερο μέτρο
α πό ψε - τρίτο μέτρο
παι δί μου - τέταρτο μέτρο .
Ο στίχος ανάλογα με τις συλλαβές που έχει , παίρνει και τ' όνομά του . Πεντασύλλαβος , οχτασύλλαβος , εντεκασύλλαβος , δεκαπεντασύλλαβος , δεκαεφτασύλλαβος ...
Στο μεγάλο στίχο έχομε και την τ ο μ ή που γίνεται μετά την έβδομη η την όγδοη συλλαβή , γίνεται σα να λέμε ένα χώρισμα εκεί .
Τα περισσότερα ποιήματα γράφονται σε στίχο , εφτασύλλαβο , οχτασύλλαβο , εντεκασύλλαβο , δεκατρισύλλαβο και δεκαπεντασύλλαβο .
Όταν τονίζεται η λήγουσα της τελευταίας λέξης του στίχου , τότε ο στίχος λέγεται ο ξ ύ τ ο -ν ο ς . Όταν τονίζεται η παραλήγουσα λέγεται π α ρ ο ξ ύ τ ο ν ο ς , κι' όταν τονίζεται η προπαραλήγουσα λέγεται π ρ ο π α ρ ο ξ ύ τ ο ν ο ς .
Στην αρχαία ποίηση , το μέτρο το κανόνιζαν οι μακρές και βραχείες συλλαβές , γι' αυτό η ποίηση λεγόταν προσωδιακή . Στη νεοελληνική ποίηση , το μέτρο εξαρτάται απ' τον τονισμό των λέξεων γι' αυτό και λέγεται τονική ποίηση .
ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥ .
Δύο η περισσότεροι στίχοι στο ίδιο ποίημα μπορεί να έχουν ομοιότητα στις καταλήξεις τους . Αυτό το λέμε ομοιοκαταληξία .
Παράδειγμα 1ο .
Τα κουδούνια κι' η φλογέρα α
συνεπαίρνουν τον αγέρα α
και σαν έρχεται το βράδυ β
κλει στη στρούγκα το κοπάδι . β
Ο πρώτος στίχος με το δεύτερο έχουν την ίδια κατάληξη και ο τρίτος με τον τέταρτο . Όταν δύο στίχοι ο ένες κοντά στον άλλον έχουν την ίδια κατάληξη , τότε λέμε την ομοιοκαταληξία αυτή ζ ε υ γ α ρ ω τ ή . Δηλαδή ο πρώτος με το δεύτερο , ο τρίτος με τον τέταρτο , ο πέμτος με τον έκτο και έτσι στο ίδιο ποίημα να πηγαίνουν όλοι οι στίχοι .
Παράδειγμα 2ο .
Ολόξανθο παιδάκι α
κοιμάται σιωπηλά β
το βλέπει τ' αγγελάκι α
και του χαμογελά β
Ο πρώτος στίχος και ο τρίτος έχουν την ίδια κατάληξη καθώς και ο δεύτερος με τον τέταρτο . Η ομοιοκαταληξία αυτή λέγεται π λ ε χ τ ή .
Πραράδειγμα 3ο
Θα κλαίνε , θα κυλάνε , θα σωπαίνουν α
τα σύννεφα βαριά στον ουρανό β
και θάναι το ταξείδι μακρινό β
και κάπου 'κει στο δρόμο θα πεθαίνουν α
Ο πρώτος στίχος και ο τέταρτος , έχουν την ίδια κατάληξη , καθώς και ο δεύτερος με τον τρίτο . Η ομοιοκαταληξία αυτή λέγεται σ τ α υ ρ ω τ ή .
Παράδειγμα 4ο
Πνεύμα θα πει α
η προκοπή α
π' απλώνει την ειρήνη . β
Μιά φυλακή γ
ανοίγει εκεί γ
ένα σχολειό που κλείνει . β
Ο πρώτος στίχος και ο δεύτερος έχουν την ίδια κατάληξη . Την ίδια κατάληξη έχουν και οι στίχοι ο τρίτος με τον έκτο και ο τέταρτος με τον πέμτο . Η ομοιοκαταληξία αυτή λέγεται ζ ε υ γ α ρ ο π λ ε χ τ ή .
Παράδειγμα 5ο
Τα σύννεφα θα γίνουνε κοπάδια α
θα τρέχουν στο σχολειό τους τα παιδιά β
θλιμένα θ' αργοπέφυουνε τα βράδια α
κι ο πόνος θα βαραίνει την καρδιά . β
Θαρθούν τα πρωτοβρόχια με τις μπόρες γ
κι' η λύπη θα διπλώνει κάποιες ώρες . γ
Το ποίημα αυτό έχει ομοιοκαταληξία σταυρωτή και ζευγαρωτή . Η ομοιοκαταληξία αυτή λέμε πως είναι μ ι κ τ ή . ....

Μ Π Α Λ Λ Α Ν Τ Α :Έχει τέσσερες στροφές.Οι τρεις πρώτες γίνονται συνήθως από οχτώ στίχους η κάθε μία,με ισοσύλλαβους στίχους όμοιους σε όλες τις στροφές.Η τέταρτη,τελευταία στροφή που ακολουθεί,είναι μικρότερηαπό τις άλλες με τέσσερες στίχους που λέγεται αποστολή.Ο όγδοος στίχος και των τριών πρώτων στροφών,πρέπει να έχει τα ίδια λόγια με τον τέταρτο στίχο της αποστολής.Ο τελευταίος στίχος όλων των στροφών που επαναλαμβάνεται λέγεται γύρισμα.
Η μπαλλάντα έχει πολύ λυρισμό.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - ΕΚΘΕΣΗ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

                              ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ    ΧΡΌΝΟΣ   -    ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Ψυχαγωγία είναι η προσπάθεια με σκοπό να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του ανθρώπου γεμίζοντάς τον με δραστηριότητες, που να φέρνουν αποτελέσματα αντίθετα από εκείνα της εργασίας, δηλ. αισθήματα χαλάρωσης, ευχαρίστησης, φυγής από τη μονοτονία και τη ρουτίνα. Ψυχαγωγία σημαίνει ό,τι ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες «σχόλη», δηλ. κατάπαυση εργασίας, χαλάρωση κάθε προσπάθειας. Διακρίνεται σε : νόθα (=κακή) και γνήσια (=καλή). Ελεύθερος χρόνος, είναι ο χρόνος που δεν «ξοδεύουμε» σε μια σταθερή υποχρεωτική απασχόληση.

2 Παράγοντες που συντελούν στην αύξηση του ελεύθερου χρόνου :

1.      η μηχανοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας, με την τεχνολογική πρόοδο.

2.      οι εργασιακές κατακτήσεις μέσω των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων (μείωση ωραρίου, πενθήμερη απασχόληση, αύξηση αργιών κ.α.)

3.      η αξιοποίηση  των τεχνολογικών μέσων (στις συγκοινωνίες, στις μεταφορές και στο χώρο της επικοινωνίας).

4.      η εξειδίκευση.

5.      η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, που δίνει στα άτομα τη δυνατότητα να μην καταφεύγουν στην υπέρ-εργασία.

6.      η άνοδος του πνευματικού-μορφωτικού επιπέδου, που έστρεψε τους ανθρώπους και σε άλλες εκδηλώσεις πέρα από την εργασία του.

2 Ψυχαγωγία και ελεύθερος χρόνος : παρόλα αυτά, ο άνθρωπος της εποχής μας δεν έχει τελικά ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του και αυτό οφείλεται :

1.      στο γρήγορο ρυθμό της ζωής του.

2.      στο κυνήγι της οικονομικής και επαγγελματικής καταξίωσης, στο οποίο έχει επιδοθεί και στον έντονο ανταγωνισμό.

3.      στον καταναλωτικό τρόπο ζωής του.

4.      στην οικονομική κατάσταση των ανθρώπων(πολλοί αναγκάζονται να εργάζονται σε δύο και τρεις δουλειές για να τα «βγάλουν πέρα») .

5.      στη δυσκολία στη μετάβαση προς και από την εργασία (υπερβολικός αριθμός αυτοκινήτων, μποτιλιάρισμα), που δημιουργεί αρκετό «νεκρό» χρόνο.

        Η ψυχαγωγία, λοιπόν, στις μέρες μας είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ εξαιτίας :

1.      της απομόνωσης στις ανθρώπινες σχέσεις (ο άνθρωπος χάνεται μέσα στην ανωνυμία των μεγαλουπόλεων, είναι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, οι σχέσεις είναι τυπικές ή και ανύπαρκτες, μοναξιά).

2.      του άγχους και των ψυχολογικών προβλημάτων, εξαιτίας της απομόνωσής του από τους άλλους ανθρώπους, αλλά και εξαιτίας των ρυθμών ζωής που έχουν επιβληθεί.

3.      της ανασφάλειας, εξαιτίας των συνθηκών ζωής, (αύξηση της εγκληματικότητας, βία, έλλειψη εμπιστοσύνης στον συνάνθρωπο κ.α.).

2 Η ανάγκη για ψυχαγωγία :η ψυχαγωγία είναι τόσο απαραίτητη στον άνθρωπο όσο οι άλλες βιολογικές του ανάγκες, γιατί :

1.      αναζωογονεί και απαλλάσσει από την ανία της μονότονης εργασίας.

2.      προσφέρει ψυχική ευχαρίστηση.

3.      καλλιεργεί, ωριμάζει το άτομο και συντελεί στη συγκρότηση της προσωπικότητάς του (απόκτηση ευρύτερων πνευματικών και κοινωνικών ενδιαφερόντων).

4.      συντελεί στην σωματική και ψυχική ισορροπία (απαλλάσσει από το άγχος και την απομόνωση.

5.      δίνει ερεθίσματα για δημιουργία.

         Η ψυχαγωγία είναι απαραίτητη κυρίως για τους νέους, οι οποίοι σ’ αυτή την ηλικία διαμορφώνουν   .    το χαρακτήρα τους και θέτουν τα θεμέλια, που θα στεριώσουν τη μετέπειτα ζωή τους.

2 Παράγοντες που επηρεάζουν τις επιλογές και τον τρόπο ψυχαγωγίας του ατόμου:

1.      η πνευματική καλλιέργεια και η γενικότερη παιδεία του.

2.      η οικονομική του άνεση.

3.      το ευρύτερο περιβάλλον  και οι δυνατότητες που του παρέχει (π.χ. πόλη – επαρχία)

4.      το βιοτικό και πνευματικό επίπεδο του κοινωνικού περίγυρου, που μέσα σ’ αυτό ζει και κινείται το άτομο.

5.      οι προσωπικές ανάγκες.

6.      η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου.

7.      τα Μ.Μ.Ε. και τα πρόσωπα (και τα πρότυπα) που προβάλλονται.

8.      η ηλικία.

9.      ο ρυθμός της ζωής του.

10.  η φύση της εργασίας του.

11.  οι προσωπικές αντοχές του.

2 Μορφές γνήσιας ψυχαγωγίας :

1.      η μελέτη βιβλίων.

2.      το (καλής ποιότητας) θέατρο και ο κινηματογράφος.

3.      το άκουσμα μουσικής.

4.      τα ενημερωτικά και επιμορφωτικά προγράμματα της τηλεόρασης αποτελούν φθηνή  και άμεση ψυχαγωγία για όλες τις ηλικίες.

5.      ο αθλητισμός και τα παιγνίδια κίνησης(σπορ), καλλιεργούν το σώμα και το πνεύμα.

6.      η συμμετοχή σε πολιτιστικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις.

7.      τα ταξίδια (κυρίως σε άλλες χώρες), με τα οποία δίνεται η δυνατότητα επαφής και γνωριμίας με άλλους πολιτισμούς.

8.      η επαφή με τη φύση, που ξεκουράζει και αναζωογονεί το πνεύμα και ξυπνά τις αισθήσεις.

9.      η επικοινωνία με φιλικά πρόσωπα.

2 Τα αποτελέσματα της γνήσιας ψυχαγωγίας:

1.      συντηρεί και ανανεώνει τη χαρά και τη δύναμη της ζωής.

2.      σωματική και ψυχική ευφορία.

3.      επιβράβευση της νίκης στον αγώνα ή η χαρά της συμμετοχής.

4.      η ψυχική ισορροπία.

2 Μορφές της νόθης ψυχαγωγίας:

1.      τα ανόητα ηλεκτρονικά παιγνίδια (παθητικοποιούν τη σκέψη, περιορίζουν τη φαντασία, εμποδίζουν την επικοινωνία).

2.      τα τυχερά παιγνίδια (προκαλούν εθισμό, επιβαρύνουν οικονομικά το άτομο).

3.      η χρήση των μηχανών και η μανία της ταχύτητας (εγκυμονεί κινδύνους για την σωματική ακεραιότητα, ταύτιση της προσωπικής αξίας με τα συγκεκριμένα αντικείμενα).

4.      τα ναρκωτικά (φθείρουν τη σωματική υγεία, προκαλούν ψυχικές διαταραχές, περιθωριοποιούν, προκαλούν εθισμό).

5.      τα νυχτερινά κέντρα(φθείρουν την υγεία, δεν ευνοούν την επικοινωνία με την εκκωφαντική μουσική).

6.      η παρακολούθηση κακής ποιότητας θεαμάτων και πολιτιστικών έργων (προβάλουν αρνητικά πρότυπα, υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη και την αισθητική, κύριο θέμα τους η προβολή της βίας και της εγκληματικότητας και η ηρωοποίηση τους ).

7.      η εκτόνωση στο γήπεδο με εκδηλώσεις χουλιγκανισμού (βίαιη κοινωνική συμπεριφορά, αρνητική εκτόνωση της ενέργειάς του ατόμου).

2 Οι αιτίες και οι συνέπειες της νόθης ψυχαγωγίας :

         Αιτίες :

1.      η αμηχανία και το άγχος.

2.      η κατάθλιψη και η ανία.

3.      η αναζήτηση σωτηρίας από το αδιέξοδο.

        Συνέπειες :

1.      φθείρει και αφανίζει τη χαρά της ζωής.

2.      κάνει τη ζωή πιο δύσκολη, αρρωστημένη.

3.      ο άνθρωπος ταπεινώνεται και υποβιβάζεται.

4.      αδυναμία και θλίψη.

2 Λύσεις για την ορθή αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των νέων από την πολιτεία :

Η πολιτεία μπορεί να βοηθήσει τους νέους να αξιοποιήσουν σωστά τον ελεύθερο χρόνο τους με :

1.      τη δημιουργία αθλητικών χώρων και γυμναστηρίων με ελεύθερη είσοδο.

2.      την ίδρυση θεάτρων, αιθουσών μουσικής, χορού κ.λ.π., κυρίως σε υποβαθμισμένες περιοχές και στην ύπαιθρο.

3.      προβολή από τα Μ.Μ.Ε. υψηλής ποιότητας θεαμάτων.

4.      έλεγχος των εμπορευματοποιών του ελεύθερου χρόνου (κυρίως όσων ασχολούνται με διακίνηση ναρκωτικών, παράνομα ηλεκτρονικά παιγνίδια, νόθευση ποτών κ.α.).

5.      δημιουργία κέντρων ψυχαγωγίας που θα λειτουργούν ως χώροι συνάντησης και επικοινωνίας των νέων.

6.      προώθηση των πολιτιστικών συλλόγων, στους οποίους οι νέοι θα μπορούν να εκφραστούν καλλιτεχνικά, να ασχοληθούν με το θέατρο, τη μουσική, τη φωτογραφία κ.α.

     Στόχος της πολιτείας πρέπει να είναι η αισθητική αγωγή και καλλιέργεια των νέων μέσω του    περιεχομένου και του γενικότερου προσανατολισμού της εκπαίδευσης.

2 Προτάσεις  για στροφή του ανθρώπου στην ορθή ψυχαγωγία :

      Εκτός από την πολιτεία, πρέπει και ο ίδιος ο άνθρωπος :

1.      να κατανοήσει το νόημα της ζωής και την ευθύνη που έχει απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους.

2.      να συνειδητοποιήσει ότι οι αρνητικοί τρόποι ψυχαγωγίας δεν επιλύουν τα υπάρχοντα προβλήματα, αντίθετα δημιουργούν νέα, κάποιες φορές και δυσεπίλυτα.

3.      να προσπαθήσει να έρθει σε αληθινή επαφή με τους συνανθρώπους του, για να γεφυρώσει το χάσμα της μοναξιάς, που τρομάζει και οδηγεί πολλές φορές σε άσχημες διεξόδους.

4.      να έρθει σε επαφή με τη φύση, μιας και η φύση αποτελεί πρωταρχική μορφή ψυχαγωγίας, γιατί μαθαίνει τον άνθρωπο να ζει πραγματικά.